Dodano: 2021-10-26 przez: Herz24 Zmiana pieluch u osoby dorosłej jest niezwykle ważną, a rzadko poruszaną kwestią. Regularna i prawidłowa zmiana środków higienicznych chroni seniorów przed oparzeniami, odleżynami oraz podrażnieniami. Jak zmienić pieluchę osobie starszej? Przeczytaj nasz dzisiejszy artykuł o dowiedz się więcej. Wraz z wiekiem skóra staje się cieńsza, a tym samym mniej odporna na odparzenia i rany. Nieodpowiednia higiena oraz źle dobrane środki higieniczne mogą przyspieszyć proces powstawania odleżyn. Są one niezwykle bolesne i trudno je wyleczyć, szczególnie u osoby leżącej. Dlatego w myśl zasady lepiej zapobiegać niż leczyć, ważne jest prawidłowe dbanie o higienę osobistą osób starczych. Dopasuj odpowiednie środki! Zanim podpowiemy, jaki zmienić pieluchę dorosłemu, skupimy się na dopasowaniu środków higienicznych do stopnia inkontynencji podopiecznego. O rodzajach inkontynencji pisaliśmy w naszym innym artykule, dlatego odsyłamy do tego wpisu osoby, które chcą dowiedzieć się więcej na ten temat. Jeśli dochodzi jedynie do niewielkiego popuszczania moczu, czyli inkontynencji kropelkowej, wystarczające będą wkładki urologiczne. Dla osób aktywnych polecane są pieluchomajtki, które zakłada się jak klasyczne majtki. Należy zwrócić także uwagę na rozmiar pieluchomajtek. Zbyt luźne będą ocierać skórę podczas chodzenia i zwiększają ryzyko wydostania się nieczystości oraz przeciekania. Zbyt obcisłe mogą prowadzić do otarć w okolicach pachwin i powodować dyskomfort przy poruszaniu się. U osób z ciężką postacią inkontynencji najlepiej sprawdzą się pieluchy, które zapewniają maksymalną ochronę przed przeciekaniem. WAŻNE! Zmiana pieluch powinna być przeprowadzana tak często, jak to konieczne, a przede wszystkim zawsze po oddaniu kału! Jak zmienić pieluchę osobie starszej? – z pomocą przychodzą kosmetyki Już wiesz jak dobrać rodzaj środków higienicznych do rodzaju inkontynencji. Równie ważna jest pielęgnacja miejsc intymnych. Po zdjęciu pieluchy warto umyć i odświeżyć skórę przy pomocy specjalnych chusteczek nasączanych. Mogą to być chusteczki dla dzieci, jednak na rynku znajdziemy produkty dedykowane dla osób dorosłych, charakteryzujące się znacznie większymi rozmiarami, co ułatwi pracę opiekunowi. Choć chusteczki zawierają zwykle składniki nawilżające skórę, można dodatkowo ją nakremować specjalnym preparatem, np. z pantenolem lub argininą, które koją skórę, łagodząc podrażnienia. Jak zmienić pampersa dorosłemu? U osób mobilnych zmiana pieluchomajtek nie stanowi najmniejszego problemu. Podobnie u mniej mobilnych pacjentów wystarczy, gdy senior będzie w stanie unieść na chwilę pośladki do góry. Sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana w przypadku osób leżących. Jak zmienić pieluchę osobie leżącej? Należy ułożyć pacjenta na boku, następnie zdjąć pieluchę (obecnie na rynku można znaleźć nawet modele ze specjalnymi szwami, dedykowanymi dla osób leżących). Kolejnym krokiem jest dokładne umycie stref intymnych. Najwygodniejsze będzie wykorzystanie do tego celu wspomnianych chusteczek nawilżanych lub pianki niewymagającej użycia wody. Po umyciu pacjenta warto nałożyć specjalistyczny krem i poczekać aż się wchłonie, dając skórze możliwość lepszego oddychania przed ponownym założeniem środków chłonnych. Następnie połóż czystą pieluchę na łóżku i obróć podopiecznego, kładąc go na pielusze. Przekręcenie osoby leżącej ułatwia zgięcie ręki i ułożenie jej na klatce piersiowej, co zapobiega przygnieceniu ręki w trakcie obrotu. Następnie zapnij pieluchę. Pamiętaj, aby do tego typu prac zakładać jednorazowe rękawiczki. Już wiesz, jak zmienić pieluchę osobie starszej. Nie jest to trudne zadanie, jednak wymaga regularności i stosowania odpowiednich środków pielęgnacyjnych.

Jeśli jest taka konieczność, umyj chorego w łóżku. Jeśli chory ma dolegliwości lub musi być podłączony do urządzeń medycznych, zapoznaj się z zasadami, jak zmieniać bieliznę choremu przy jego dolegliwościach . Unieś chorego lewą ręką, sięgając do przeciwległego barku, prawą ręką podciągając górę piżamy. Najpierw

Dorota Kulka AUTOR Dorota Kulka Opiekunowie rodzinni osób przewlekle chorych w domach w czasie pandemii potrzebują szczególnego wsparcia. Wielu z nich doświadczyło stresu w związku ze swoją rolą, samotności, a także syndromu wypalenia opiekuna. Ponadto, z powodu epidemii wiele form pomocy przestało funkcjonować. Dlatego Fundacja Hospicyjna rozpoczyna cykl szkoleń on-line dotyczących różnych aspektów sprawowania opieki w domu. Opiekunowie mogą także rejestrować się na grupy wsparcia on-line prowadzone przez doświadczone psycholożki. Udział w szkoleniach i grupach jest bezpłatny. Szkolenia odbywają się na platformie ClickMeeting. Można do nich dołączyć wypełniając prosty formularz rejestracji. Udział w szkoleniach jest bezpłatny. Po zapisaniu się, należy się upewnić, czy na skrzynkę mailową dotarł mail z potwierdzeniem i czy nie utknął w spamie. To bardzo ważne, ponieważ należy go otworzyć i kliknąć w link potwierdzający „DOŁĄCZ„. Dzięki temu uczestnik otrzyma także przypomnienie o szkoleniu. Szkolenia dla opiekunów rodzinnych Przyjęcie roli opiekuna rodzinnego (osoby, która opiekuje się chorym bliskim w domu) wpływa na wszystkie aspekty życia tej osoby. Wymaga więc zdobycia fachowej wiedzy z zakresu pielęgnacji, podawania leków i podstaw rehabilitacji. Co ważne, rola opiekuna wpływa też na relacje w rodzinie. Taka osoba musi stanąć oko w oko z wieloma wyzwaniami medycznymi, psychologicznymi, emocjonalnymi i finansowymi. Podczas zajęć będzie można zdobyć wiedzę dotyczącą pielęgnowania, ćwiczeń rehabilitacyjnych, komunikacji z chorym, dbania o siebie, radzenia sobie z wypaleniem oraz świadczeń socjalnych, który przysługują opiekunom. 29 stycznia, godz. – Jak lepiej komunikować się z chorym bliskim? – warsztat z psycholożką Anną Marlęgą-Woźniak. Choroba bliskiego wiele zmienia w relacjach rodzinnych. W jaki sposób ułożyć sobie komunikację z chorym, gdy jesteś opiekunem? W jaki sposób ułożyć komunikację w rodzinie? Jak rozpoznać i poradzić sobie z syndromem wypalenia opiekuna? Odpowiedzi między innymi na te pytania będzie można uzyskać podczas szkolenia, a także zadać pytanie. Szkolenie będzie prowadzone na żywo. Link do rejestracji: 5 lutego, godz. – Czynności pielęgnacyjne w domu – szkolenie z pielęgniarką Hospicjum Dutkiewicza w Gdańsku. Podczas szkolenia będzie można nauczyć się podstawowych czynności pielęgnacyjnych w opiece nad chorą osobą dorosłą. W jaki sposób unosić osobę chorą? Jak umyć włosy osobie leżącej? Jak zmienić pampersa i zadbać o to, by nie było odleżyn? Szkolenie będzie prowadzone na żywo. Można będzie w trakcie zadawać pytania prowadzącej. Link do rejestracji: 19 lutego, godz. – Wszystko, co musisz wiedzieć o wsparciu socjalnym – szkolenie z pracownikiem socjalnym Ewą Starkel. Jeśli chcesz dowiedzieć się, o jakie świadczenia możesz wystąpić jako opiekun, jakie ulgi ci przysługują, o jaką pomoc możesz się zwrócić do ośrodków pomocy społecznej, skorzystaj ze szkolenia. Będzie możliwość zadawania pytań prowadzącej. Można je również przysłać wcześniej na adres: @ Szkolenie będzie prowadzone na żywo. Link do rejestracji: Informacje o kolejnych szkoleniach zostaną podane na stronie Szkolenia dla członków grup wsparcia opiekunów rodzinnych Będzie również prowadzone szkolenie dla członków grupy wsparcia dla opiekunów rodzinnych przewlekle chorych dorosłych i niesamodzielnych osób dorosłych. Doświadczone psycholożki z Hospicjum Dutkiewicza w Gdańsku pomogą w bieżących wyzwaniach i w procesie żałoby. Grupy mają charakter zamknięty, a liczba uczestników jest ograniczona. W każdej z grup może uczestniczyć do 10 osób. O przyjęciu do grupy wsparcia on-line decydują łącznie: kolejność zgłoszeń, odpowiedź na pytania otwarte zawarte w formularzu rejestracji i rozmowa telefoniczna/e-mailowa z prowadzącą. Udział w spotkaniach jest bezpłatny. Grupa I dla opiekunów rodzinnych osób dorosłych Jeśli jesteś opiekunem rodzinnym chorej lub niesamodzielnej osoby dorosłej, szukasz wsparcia psychologicznego, chcesz porozmawiać o wyzwaniach, z którymi się mierzysz i zadbać o siebie, dołącz do grupy wsparcia on-line organizowanej w ramach projektu Grupa ma charakter zamknięty i będzie prowadzona od lutego do maja 2021 r. przez doświadczoną psycholożkę Annę Marlęgę-Woźniak. Udział w grupie wsparcia jest bezpłatny. Termin pierwszego spotkania grupy jest 2 lutego 2021 r. Organizatorzy proszą o zapoznanie się z Regulaminem przed zgłoszeniem chęci uczestnictwa. Wypełniając i wysyłając formularz zgłoszeniowy akceptują Państwo treść Regulaminu. Link do regulaminu: Link do rejestracji: Grupa II wsparcia dla opiekunów rodzinnych w żałobie po stracie dorosłego podopiecznego Jeśli jesteś opiekunem rodzinnym, który stracił swojego podopiecznego i przechodzisz przez proces żałoby z tym związany, a potrzebujesz wsparcia lub chcesz się podzielić swoim doświadczeniem oraz posłuchać o doświadczeniach innych opiekunów, dołącz do grupy wsparcia on-line organizowanej w ramach projektu Grupa ma charakter zamknięty i będzie prowadzona od lutego do maja 2021 r. przez doświadczoną psycholożkę Mirosławę Jędrzejewską. Udział w grupie wsparcia jest bezpłatny. Termin pierwszego spotkania grupy to 9 lutego 2021 r. Organizatorzy proszą zapoznanie się z Regulaminem przed zgłoszeniem chęci uczestnictwa. Wypełniając i wysyłając formularz zgłoszeniowy akceptują Państwo treść Regulaminu. Link do regulaminu: Link do rejestracji:

Jak zmienić pieluchomajtki osobie leżącej? – TwojaMedycyna.pl; Zmiana pieluchy u osoby starszej – podstawowe informacje … Zmiana pieluchomajtek – algorytm – Człowiek i zdrowie; 주제와 관련된 이미지 zmiana pampersa u osoby leżącej; 주제에 대한 기사 평가 zmiana pampersa u osoby leżącej. Jak samemu zmienić

Jeśli w domowych warunkach opiekujesz się osobą, która nie może samodzielnie korzystać z toalety, lub ze względu na schorzenia z jakimi się zmaga nie jest w stanie kontrolować potrzeb fizjologicznych, dobrym rozwiązaniem mogą okazać się pieluchomajtki dla dorosłych. Z tego artykułu dowiesz się jakie pieluchomajtki wybrać, jak dopasować je do potrzeb pacjenta oraz jak używać ich zgodnie z zaleceniem. Stosowanie pieluchomajtek będzie dobrym rozwiązaniem dla osób, które ze względu na swój stan zdrowia przebywają w pozycjach leżących oraz dla takich, które ze względu na pewne schorzenia mogą stracić możliwość kontrolowania swoich potrzeb fizjologicznych. Dodatkowo pieluchomajtki sprawdzą się u osób, które są aktywne zawodowo, jednak zmagają się z nietrzymaniem moczu. W obecnych czasach pieluchomajtki dla dorosłych tworzone są z niezwykłą starannością aby korzystanie z nich było komfortowe i dyskretne, co pozwala na aktywne życie bez skrępowania i uprawianie sportów. Grupą osób narażonych na nietrzymanie moczu są również kobiety w ciąży. Jednak w ich przypadku schorzenie to zazwyczaj mija po porodzie, jednak dla komfortu ciężarnych zaleca się stosowanie pieluchomajtek dla dorosłych. Na skróty:Wybór pieluchomajtek dla dorosłych Rozmiar pieluchomajtek dla dorosłychStopień chłonności pieluchomajtek dla dorosłychTabela 1: Stopnie nietrzymania moczu i rodzaj pieluchomajtekCzy pieluchomajtki są lepsze od pampersów? Jak często zmieniać pieluchomajtki u dorosłych? Jak zmienić pieluchę osobie dorosłej? Jakie są ceny pieluchomajtek dla dorosłych? Dofinansowanie zakupu pieluch z NFZCzytaj więcej Wybór pieluchomajtek dla dorosłych Głównym kryterium wyboru pieluchomajtek dla dorosłych jest ich chłonność oraz rozmiar. Rozmiar pieluchomajtek dla dorosłych Aby korzystanie z pieluchomajtek było komfortowe i w 100% spełniało swoje podstawowe zadanie trzeba skupić się na dobraniu idealnego rozmiaru. Zbyt małe, będą nie wygodne, oraz będą uciskać co może doprowadzić do odparzeń. Za duże rozmiar sprawi, że pielucha będzie spadać i nie spełniać swojej funkcji. Kupując pierwsze pieluchomajtki warto zakupić kilka rozmiarów, przetestować i wybrać te najlepsze. Stopień chłonności pieluchomajtek dla dorosłych Obecnie w sprzedaży są produkty, które znacznie różnią się od siebie stopniem chłonności. Wybierając konkretny model trzeba skupić się na ilości wypróżnień oraz częstotliwości z jaką można zmieniać pieluchę. Nie zawsze wybór najbardziej chłonnego produktu będzie dobry ze względu na jego grubość. Sposobem na wybranie odpowiedniej chłonności dla pieluchomajtek jest ilość średniego wydalania moczu w sposób niekontrolowany w ciągu 4 godzin. Tabela 1: Stopnie nietrzymania moczu i rodzaj pieluchomajtek W tabeli przedstawione są statystyczne stopnie nietrzymania moczu oraz rodzaj chłonności pieluchomajtek dla dorosłych. kropelkowe lekkie średnie ciężkie bardzo ciężkie do 50 ml 50-100 ml 100-200 ml 200-300 ml powyżej 300 ml Aby dokonać prawidłowego wyboru pieluch z pomocą przychodzi nam dziennik mikcji, w którym zapisujemy każdą wizytę w toalecie oraz dodatkowe notatki, które pozwolą lekarzowi na diagnozę problemu. Warto w takim dzienniku zapisać ilości przyjmowanych płynów, pozycje oraz czynności przy wykonywaniu których dochodzi do nietrzymania moczu, oraz ilość wypróżnień bez kontroli na dobę. Czy pieluchomajtki są lepsze od pampersów? Mimo tego, że bardzo podobne, są to dwa różne produkty, chociaż ich działanie jest zbliżone. Pieluchomajtki dla dorosłych swoim wyglądem przypominają klasyczną bieliznę – figi. Są bardziej dyskretne i najlepiej sprawdzą się u osoby, która jest sprawna i aktywna fizycznie. Pampersy, które zazwyczaj są zapinane na rzep będą łatwiejsze w obsłudze dla osoby, która podejmuje opiekę nad pacjentem leżącym. Pampersy pozwalają na dużo łatwiejsze zakładanie oraz zdejmowanie zużytej pieluchy. Jak często zmieniać pieluchomajtki u dorosłych? Częstotliwość zmiany pieluchomajtek wybranych dla osób dorosłych nigdy nie będzie ta sama. Natomiast pewne jest to, że pielucha musi zostać zmieniona po każdorazowej defekacji. Bakterie zawarte w kale są niebezpieczne dla zdrowia, a sam chory może czuć się niekomfortowo. Jeśli chodzi o oddawanie moczu to pieluchomajtki są na tyle chłonne, że nie trzeba zmieniać ich za każdym razem. Wszystko zależy od jego ilości. W przypadku osoby leżącej, sami jako opiekunowie możemy zapytać o ewentualną potrzebę zmiany pieluchy. Częstotliwość zmiany będzie się zmieniać również w zależności od pory roku. W lecie zazwyczaj spożywa się dużo więcej płynów, co wpływa na dużo częstsze oddawanie moczu. Jak zmienić pieluchę osobie dorosłej? Przy zakładaniu pampersa osobie dorosłej warto znaleźć dla siebie najlepsza technikę, która pozwoli na sprawną zmianę, a co ważne pozwoli na mniejsze skrępowanie pacjenta. Jako, że zmiana pieluch niejednokrotnie powoduje zawstydzenie warto zadbać o to, aby w pomieszczeniu nie przebywał nikt poza pacjentem i jego opiekunem. Dodatkowo wspierając psychikę chorego, powinno się wykonywać spokojne, delikatne ruchy, które w żaden sposób nie dadzą odczuć osobie leżącej, że jest to dla opiekuna przykry obowiązek. W zależności od stopnia niepełnosprawności chorego proces zmiany może przebiegać różnie. W przypadku, kiedy chory jest w stanie wspomóc opiekuna wystarczy, że lekko uniesie pupę do góry, a cały proces będzie dużo prostszy. Jeśli pacjent nie ma na tyle sprawności fizycznej, najłatwiej będzie obrócić pacjenta na bok. (Możemy się tutaj wspomóc zgięciem nogi w kolanie). Wcześniej dobrze jest rozpiąć zużyty pampers. Po przełożeniu na któryś z boków pacjenta wyciągamy pieluchę. Ważne jest również dokładne oczyszczenie okolic intymnych i nałożenie środków zapobiegających odparzeniom. Następnie podkładamy czysty produkt i obracamy pacjenta na plecy aby móc zapiąć pampers. Obracanie pacjenta pozwala na oszczędzenie mięśni i stawów opiekuna, który nie ma zbyt dużo siły. Jakie są ceny pieluchomajtek dla dorosłych? Ceny pieluchomajtek w zależności od modeli są mocno zróżnicowane. Wahają się od 12 do 30 zł za 10 sztuk. Jeśli dobierzemy już rozmiar idealny dla naszego podopiecznego, warto kupować większe ilości, dzięki czemu będziemy mogli nieco zaoszczędzić. Przy zakupie większych ilości cena jest niższa. Jak wcześniej wspominaliśmy ważna jest również dodatkowa pielęgnacja, ze względu na narażenie skóry na otarcia i odparzenia. Dlatego trzeba brać pod uwagę zakup środków pielęgnacyjnych. Specjalistyczne sklepy oferują zakup pakietów w skład których wchodzą pieluchomajtki oraz artykuły pielęgnacyjne. Zakup pakietu również będzie nieco tańszy niż zakup każdego produktu z osobna. Dofinansowanie zakupu pieluch z NFZ Ze względu na dość duże koszty wiążące się z używaniem tego typu produktów NFZ daje możliwość je otrzymać trzeba najpierw odbyć rozmowę z lekarzem – specjalistą lub pierwszego kontaktu, który wydaje zlecenie na konkretne produkty. Z takim zleceniem udaj się do najbliższego punktu NFZ (TUTAJ możesz poszukać punktu NFZ) w swoim mieście, gdzie otrzymasz potwierdzenie wniosku oraz specjalną kartę zaopatrzenia comiesięcznego, z którą możesz udać się do wybranej apteki lub sklepu medycznego, w którym zrealizujesz zakupy. NFZ sfinansuje twoje zakupy do 90 sztuk pieluch, a wartość dofinansowania waha się pomiędzy 70 a 90% wartości wybranych pieluchomajtek. Na stronie NFZ dostępne jest więcej informacji dotyczących finansowania. Na rynku dostępnych jest wiele modeli, z których dla każdego można wybrać najlepsze pieluchomajtki dla dorosłych. Pozwolą one na dużo większy komfort życia dla użytkownika oraz wsparcie dla opiekuna pacjenta. Czytaj więcej TUTAJ przeczytasz o tym jak uzyskać refundację na wózek inwalidzki.

Złamania miednicy to złamania uszkadzające pierścień obręczy biodrowej, który tworzą w sumie dwie kości miedniczne (powstałe z połączenia kości biodrowej, kulszowej i łonowej) oraz kość krzyżowa Co to są złamania miednicy i jakie są ich przyczyny? Złamania miednicy to złamania uszkadzające pierścień obręczy biodrowej, który tworzą w sumie dwie kości miedniczne (powstałe z połączenia kości biodrowej, kulszowej i łonowej) oraz kość krzyżowa. Połączenia między poszczególnymi elementami miednicy są bardzo silne. Do złamań miednicy dochodzi w kilku mechanizmach: U osób młodych po urazach z bardzo dużą energią, takich jak upadek z dużej wysokości, wypadek komunikacyjny, potrącenie przez samochód. Zdecydowanie częściej takich urazów doznają mężczyźni. U osób starszych w przypadku urazów z niską energią, takich jak upadek z niewielkiej wysokości, uderzenie o twardą powierzchnię. W wieku podeszłym z powodu osłabienia jakości tkanki kostnej nawet niewielki uraz może spowodować złamanie. Takich złamań zdecydowanie częściej doznają kobiety. Wyróżnia się również tzw. złamania awulsyjne w obrębie miednicy, których najczęściej doświadczają dzieci i rosnąca młodzież. Do takich złamań dochodzi przy gwałtownym ruchu, bardzo często w czasie uprawiania sportu, ale bez kontaktu z innym zawodnikiem, bez bezpośredniego uderzenia w okolicę złamania. W tym wieku ścięgna przyczepiające się do kości mają silniejszą strukturę niż sama kość i przy silnym, nagłym ruchu istnieje możliwość oderwania blaszki kostnej z miednicy przez napięte ścięgno. U osób bardzo intensywnie uprawiających sport może dojść do przeciążeniowego złamania w obrębie miednicy, które nie jest wynikiem jednego, konkretnego urazu, ale sumą powtarzanych mikrourazów. Jak często występują złamania miednicy? Złamania miednicy zdarzają się stosunkowo rzadko. Jak objawia się złamanie miednicy? Ofiary wypadków, u których doszło do złamania miednicy, bardzo często doznają urazów innych narządów i są w złym stanie ogólnym. Z powodu krwotoków wewnętrznych mogą odczuwać osłabienie lub nawet stracić przytomność. U takich osób może dojść do spadku ciśnienia tętniczego, przyspieszenia tętna, blednięcia, zawrotów głowy, zaburzeń świadomości. Miejscowo w okolicy złamania może wystąpić zasinienie (ale nie musi). Poszkodowany może odczuwać bolesność okolicy miednicy, ale z powodu uszkodzeń innych części ciała może początkowo tego nie zgłaszać zaniepokojony innymi objawami, np. trudnościami z oddychaniem po towarzyszącym urazie klatki piersiowej. Osoby starsze, które najczęściej doznają złamania miednicy po upadku, będą odczuwały ból w okolicy dolnej części tułowia i bioder. Zwykle te dolegliwości utrudniają lub nawet uniemożliwiają chodzenie, długie siedzenie, zmiany pozycji, schylanie się. Młodzi sportowcy z urazami awulsyjnymi odczuwają miejscowy ból okolicy miednicy, który pojawił się gwałtownie po jednym konkretnym ruchu. Dolegliwości mogą powodować utykanie. Miejscowo może się pojawić obrzęk i zasinienie. Z kolei złamania przeciążeniowe u sportowców będą objawiały się miejscowym bólem miednicy pojawiającym się w czasie i/lub bezpośrednio po treningu, który ustępuje w spoczynku. Zwykle nie pojawiają się miejscowe objawy, jak np. obrzęk. Co robić w przypadku wystąpienia objawów złamania miednicy? Osoby, które doznały rozległego urazu np. zostały potrącone przez samochód, spadły z dużej wysokości, powinny niezwłocznie trafić na szpitalny oddział ratunkowy, gdzie po wstępnym, ogólnym badaniu lekarskim i ustabilizowaniu funkcji życiowych, należy je skonsultować ortopedycznie. Tacy pacjenci najczęściej trafiają na szpitalne oddziały ratunkowe przywiezione transportem medycznym z miejsca zdarzenia. Osoby starsze zgłaszające objawy typowe dla złamania miednicy oraz osoby młodsze w dobrym stanie ogólnym mogą zostać bezpiecznie przywiezione na ostry dyżur przez rodzinę, zwykle nie wymagają specjalistycznego transportu. Podobnie dzieci i młodzież z podejrzeniem złamania awulsyjnego w obrębie miednicy mogą przywieźć na ostry dyżur ortopedyczny rodzice. Sportowcy, u których występuje ból okolicy miednicy związany z wysiłkiem, powinni zostać skonsultowani ortopedycznie w trybie planowym w poradni. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie złamania miednicy? Ortopeda zbiera wywiad dotyczący okoliczności, w jakich pojawiły się dolegliwości bólowe okolicy miednicy, a następnie bada pacjenta pod kątem widocznego obrzęku, zasinienia, bolesności punktów kostnych przy dotyku i niestabilności miednicy. W przypadku uzasadnionego podejrzenia złamania miednicy konieczne jest wykonanie badań obrazowych. Rutynowo rozpoczyna się od zdjęć rentgenowskich, ale często konieczne jest wykonanie również pełnej tomografii komputerowej miednicy, której wyniki pokazują skomplikowany obraz pierścienia miednicy w szczegółowych przekrojach oraz rekonstrukcjach 3D. W przypadku podejrzenia złamania zmęczeniowego, bardzo często niewidocznego na klasycznych radiogramach lub trudnego do interpretacji w tomografii komputerowej, pomocny jest rezonans magnetyczny. Jakie są metody leczenia złamań miednicy? W przypadkach pourazowych w zależności od rozległości złamań i stopnia ich niestabilności ortopeda decyduje o tym, czy pacjent wymaga leczenia operacyjnego – zespolenia za pomocą płytek i/lub śrub – albo leczenia zachowawczego, czyli bez operacji, które obejmuje leżenie przez 6–12 tygodni do czasu zrośnięcia się kości. Pacjenci po urazach wielonarządowych, w których złamanie miednicy jest tylko jednym z wielu obrażeń, których doznali, często są zaopatrywani przez ortopedę jedynie wstępnie poprzez założenia stabilizatora zewnętrznego miednicy. Ostateczne leczenie złamania miednicy (zespolenie za pomocą płytek) u takich pacjentów jest wykonywane po kilku dniach lub tygodniach – dopiero po zaopatrzeniu urazów bezpośrednio zagrażających życiu, takich jak np. krwiak wewnątrzczaszkowy, krwawienie do jamy brzusznej, odma opłucnowa. W przypadku młodych sportowców ze złamaniami awulsyjnymi w większości przypadków konieczny jest kilkutygodniowy okres odciążanie okolicy złamania, tj. chodzenia o kulach. W wyjątkowych przypadkach, gdy oderwany fragment kostny znacznie odsunął się od miednicy, może być konieczne jego operacyjne nastawienie i ustabilizowanie 1–2 śrubkami. Sportowcy, u których doszło do złamania zmęczeniowego miednicy, wymagają odpoczynku i odciążenia oraz modyfikacji treningu tak, żeby unikać przeciążeń. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie złamania miednicy? Po prawidłowo przeprowadzonym leczeniu złamania miednicy pacjenci zwykle wracają do pełnej sprawności. Rokowanie jest gorsze w przypadku urazów wielonarządowych, gdzie wstępny stan pacjenta jest zły, a ryzyko wszelkich powikłań zdecydowanie wyższe. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia złamania miednicy? Po uzyskaniu pełnego zrostu złamania w prawidłowym ustawieniu nie ma specjalnych zaleceń co do postępowania po leczeniu. Co robić, aby uniknąć złamania miednicy? Profilaktyka złamań miednicy jest równoznaczna z profilaktyką wszelkich urazów, czyli minimalizowanie ryzyka wypadków samochodowych poprzez przestrzeganie przepisów, stosowanie się do zasad BHP w miejscu pracy, szczególnie w przypadku wykonywania niebezpiecznego zawodu. Dla osób starszych konieczne jest stworzenie warunków, które nie będą sprzyjały potykaniu się i upadkom. Te osoby powinny przebywać w znajomym otoczeniu dostosowanym do ich potrzeb: w ich mieszkaniach nie powinny znajdować się śliskie powierzchnie, dywaniki, liczbę schodów należy ograniczyć do minimum, włączniki światła muszą być łatwo dostępne, blaty ustawione w sposób umożliwiający podparcie się w razie niespodziewanej utraty równowagi. Seniorzy powinni nosić stabilne, nieślizgające się obuwie, a w razie istniejących już problemów z poruszaniem się lub zachowaniem równowagi powinni mieć odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne, takie jak kule, laski, chodziki. Sportowcy, młodzi, narażeni na złamania awulsyjne i wszyscy, niezależnie od wieku, narażeni na złamania zmęczeniowe – powinni dobrze przygotowywać się do treningów swojej dyscypliny poprzez stosowanie rozgrzewki, regeneracji i ogólnego przygotowania motorycznego. Liczbę i objętość jednostek treningowych trzeba ustalać indywidualnie i z rozwagą. Lekarz, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu. W swojej praktyce zajmuje się głównie traumatologią sportową, chirurgią artroskopową i chirurgią ręki. Członkini polskich i europejskich towarzystw naukowych skupiających artroskopistów oraz chirurgów ręki. Regularnie uczestniczy w kongresach i szkoleniach, stale udoskonalając swoje umiejętności, ale również dzieli się swoją wiedzą jako wykładowca na konferencjach i instruktor na kursach dla lekarzy. Realizowała stypendia naukowe w Luksemburgu i USA. Autorka publikacji naukowych i popularnonaukowych z dziedziny ortopedii. W swojej praktyce preferuje małoinwazyjne metody leczenia operacyjnego, a w przypadku konieczności stosowania unieruchomienia – nowoczesne, lekkie opatrunki. Pracuje w Carolina Medical Center w Warszawie.

Opieka nad chorym dzieckiem – jak się do niej przygotować? Dlaczego dom? Dlaczego szpital? Gdy nie ma diagnozy; Przydatne porady . Radzenie sobie z bólem u chorego dziecka . Ból u chorego dziecka – wprowadzenie; Obserwacja bólu; Leczenie bólu u dziecka; Ból u chorego dziecka – garść porad; Mdłości i wymioty

Data dodania — 2018-05-29 Z biegiem lat nasze zdrowie i sprawność pogarszają się, zapadamy na choroby, które przykuwają nas do łóżka, całkowicie odbierając możliwość samoopieki. Sprawiają, że jesteśmy narażeni na różne schorzenia zagrażające naszemu zdrowiu i życiu. Ważne, by nie dopuścić do zaniedbań, które w następstwie mogą doprowadzić do różnych chorób. Dzisiaj porozmawiamy o najczęstszych przypadłościach charakterystycznych dla osób długotrwale unieruchomionych i zapobieganiu im. Zapalenie płuc W zapobieganiu zapalenia płuc bardzo ważna jest profilaktyka, bo jak powszechnie wiadomo, znacznie łatwiej jest zapobiegać, niż leczyć. Na zapalenie płuc zachorować może tak naprawdę każdy, jednak istnieją grupy zwiększonego ryzyka. Należy zaznaczyć, że podatność na ten rodzaj choroby zależy również od naszego trybu życia. U osób leżących zapalenie płuc jest niestety częstą chorobą. Przez zmniejszoną pracę płuc te nie oczyszczają się dostatecznie, zalegająca wydzielina nie jest usuwana w odruchu kaszlu. Z racji leżącego trybu życia nawet lekki kaszel czy przeziębienie mogą mieć katastrofalne skutki i doprowadzić do ciężkiego zapalenia płuc, a następnie do śmierci. Ważne, by zadbać o mikroklimat, wietrzyć sale w szpitalach i pokoje w domach w celu dostarczenia świeżego i nawilżonego powietrza. Jeśli jest chłodno na zewnątrz, należy przykryć podopiecznego, aby go nie wychłodzić. Szczególnie ważne jest wietrzenie rano i wieczorem. Dobrze jest też położyć obok łóżka gazik nasączony olejkiem sosnowym – pobudzi to organizm do pogłębienia oddechu. Należy również zapewnić odpowiednią, półwysoką pozycję. Można oklepywać plecy od końca żeber w górę przy użyciu niewielkiej ilości spirytusu dłonią złożoną w łódeczkę – zabieg taki rozluźnia wydzielinę i ułatwia jej usuwanie. Wentylację płuc poprawiają też takie prozaiczne czynności jak: ziewanie, wzdychanie, śmiech, śpiewanie, gwizdanie. Dobrze jest podać choremu butelkę do połowy napełnioną wodą oraz słomkę, aby ten mógł dmuchać – to element gimnastyki oddechowej. Zadbajmy także o dopajanie chorego, ponieważ optymalne nawodnienie ułatwia ewakuację zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny. Jeżeli dysponujemy urządzeniem do inhalacji, możemy poprzedzić ćwiczenia oddechowe i oklepywanie wykonaniem inhalacji. Odleżyny Wśród najczęściej występujących skutków należy wymienić powstanie odleżyn, czyli uszkodzeń skóry, które mogą przyjmować różną postać: od niewielkiego zaczerwienienia skóry do głębokich ran, penetrujących do mięśni i kości. Główną przyczyną powstawania odleżyn jest dłuższe pozostawanie w jednej pozycji. Przewlekły ucisk doprowadza do zwężenia małych naczyń krwionośnych, które zaopatrują skórę w składniki odżywcze i tlen, w wyniku czego dochodzi do obumarcia komórek i powstania rany. Należy pamiętać, że skóra osób starszych jest cieńsza, mniej elastyczna, przez co bardziej podatna na uszkodzenia, a proces gojenia ran zachodzi wolniej. Warto wyrobić w sobie nawyk codziennego oglądania całego ciała, np. podczas wykonywania toalety czy kąpieli chorego. U pacjentów leżących odleżyny pojawiają się najczęściej w okolicy kości krzyżowej, stawu biodrowego, pięt, łopatek, łokci, czyli tam, gdzie tkanki pokrywają wyniosłości kostne. Odleżyna może powstać nawet w tak nietypowych miejscach jak: małżowiny uszne, skóra za uszami czy okolice potylicy. Jednak przestrzeganie kilku podstawowych zasad pomoże zapobiec powstawaniu odleżyn i zaoszczędzi pacjentowi cierpienia. Należy uważnie obserwować zaczerwienienia, czy nie znikają po zmianie pozycji chorego, oraz wszelkie otarcia, pęcherze lub zgrubienia naskórka. To sygnał, że w tym miejscu może pojawić się odleżyna. Jeśli da się zauważyć zaczerwienienie, zmienione miejsce można delikatnie oklepywać, aby poprawić ukrwienie skóry. Zaczerwienionych miejsc na skórze nie należy niczym zaklejać, ważne jest bowiem zapewnienie dopływu powietrza oraz delikatne wmasowanie antyseptycznego kremu ochronnego. Należy pamiętać, że na zmiany skórne narażona jest szczególnie skóra wilgotna i zmacerowana. Jeśli więc chory jest spocony lub ma problemy z nietrzymaniem moczu, trzeba zadbać o suchą piżamę i pamiętać o zmianie pampersa oraz bielizny pościelowej w sytuacji, gdy została zanieczyszczona moczem. Kolejna ważna zasada to zmiana pozycji pacjenta co dwie godziny w celu zminimalizowania stałego ucisku. Pamiętać należy, że zmieniając pozycję chorego, nie przesuwamy go, lecz unosimy, aby nie narażać skóry na uszkodzenia. Zmiana pozycji zapobiega uciskaniu wciąż tych samych partii ciała. Można zastosować różnego rodzaju udogodnienia, np. kółka z waty czy pianki pod pośladki, pięty, łokcie. Jeśli pacjent leży na boku, między nogami powinno umieścić się poduszkę, aby kolana i kostki nie stykały się ze sobą. W walce z odleżynami stosuje się również materace przeciwodleżynowe. Należy zadbać, aby łóżko chorego było dobrze prześcielone. Nie powinno być na nim żadnych zagnieceń, fałd, gdyż mogą one powodować ucisk na tkanki. Trzeba wymieść z łóżka wszystkie okruchy jedzenia, ziarenka piasku, aby nie powodowały otarć skóry. Najlepiej zapewnić choremu miękką, przewiewną bieliznę osobistą, wykonaną z naturalnych tkanin, aby się nie pocił. Miejsca szczególnie narażone na powstanie odleżyn delikatnie zabezpieczamy ochronnym kremem przeciwodleżynowym. Infekcje dróg moczowych Jednym z częstszych schorzeń, na które mogą skarżyć się osoby w podeszłym wieku, jest nietrzymanie moczu. Dolegliwość ta częściej dotyka panie, ze względu na specyficzną budowę anatomiczną cewki moczowej oraz narządów płciowych. Osłabienie mięśni miednicy, wielokrotne porody, operacje ginekologiczne – to główne przyczyny zaburzonej regulacji zwieraczy. Problem nasila się często w okresie pomenopauzalnym. Mężczyźni mogą cierpieć na nietrzymanie moczu jako powikłanie zabiegów chirurgicznych oraz radioterapeutycznych w obrębie gruczołu krokowego. Dla obu płci wspólne są takie problemy jak: udar mózgu, cukrzyca czy stwardnienie rozsiane. U osób leżących częstym problemem stają się infekcje dróg moczowych. U osób starszych mogą one przebiegać z zajęciem nerek, co dodatkowo osłabia ich funkcję i pogarsza stan chorego, często obciążonego już neurologicznie i kardiologicznie. Pozostawanie moczu w pęcherzu przez dłuższy czas (więcej niż 4–6 godzin) może powodować namnażanie się bakterii. Istnieje możliwość uniknięcia tego problemu przez opróżnianie pęcherza co najmniej raz na sześć godzin oraz picie wystarczającej ilości płynów, aby możliwe było wypłukiwanie bakterii z pęcherza. Dokładnie też należy myć ręce i stosować rękawiczki przy każdej zmianie pampersa, tak aby nie dopuścić do przekazywania bakterii z rąk na podopiecznego. U chorych, którzy zostają unieruchomieni w łóżku, używa się pampersów lub cewnika, a przez to bardzo łatwo dochodzi do infekcji dróg moczowych. Należy pamiętać o jak najczęstszej wymianie pampersa (co 4–5 godzin) oraz każdorazowo po oddaniu stolca. Gromadzący się natomiast w woreczku cewnikowym i rurce mocz może w przypadku ich przepełnienia cofać się do cewki moczowej, powodując rozwój zakażenia, dlatego tak ważne jest regularne opróżnianie pełnego woreczka. Dla osób z bezwiednym popuszczaniem, łagodnym nietrzymaniem moczu dostępne są specjalne wkładki urologiczne. Są one wykonane z materiału o wysokich właściwościach pochłaniających, który w kontakcie z moczem przekształca się w żel pochłaniający zapach. Zaburzenia psychiczne Osoby unieruchomione mają zaburzenia psychiczne objawiające się lękami, niepokojem, agresją, a nawet depresją. Zapobieganie takim zaburzeniom polega na zaspokajaniu potrzeby poczucia bezpieczeństwa, odprężenia i relaksu psychicznego. Bardzo ważna jest tu rola opiekuna, ponieważ to on powinien nawiązać z pacjentem nić porozumienia i relację opartą na zaufaniu. Opiekun ma za zadanie wysłuchać chorego, okazać mu zrozumienie i wczuć się w jego sytuację. Stać się jakby powiernikiem, bratnią duszą. Należy zrozumieć, że czasem pacjenta ogarnia pewna niemoc wynikająca z przykucia do łóżka. Zaburzenia psychiczne nie są mniej ważne od problemów czysto fizycznych. htY4t6.

s482mcr3nl.pages.dev/25

s482mcr3nl.pages.dev/76

s482mcr3nl.pages.dev/4

s482mcr3nl.pages.dev/54

s482mcr3nl.pages.dev/31

s482mcr3nl.pages.dev/96

s482mcr3nl.pages.dev/9

s482mcr3nl.pages.dev/86

jak zmienić pampersa osobie leżącej